Që nga Prilli, shkencëtarët kanë bërë studime të ndryshme për të kuptuar se pse Sars-CoV-2 ndikon në nuhatjen e të infektuarve dhe pse disa prej tyre i mban më gjatë.

Ngarkesa virale duket të jetë një faktor kyç. Që do të thotë se njerëzit që punojnë në industri ku ka më shumë të ngjarë të ekspozohen ndaj sasive më të mëdha të virusit janë ndoshta më të ndjeshëm ndaj anosmisë afatgjatë (anosmi-humbja e aftësisë për të nuhatur).

Kirurgu i rinologjisë, Peter Andreës kohët e fundit kreu një sondazh të 114 punonjësve të kujdesit shëndetësor në spitalet në veri të Londrës dhe Italisë të cilët kishin rezultuar pozitivë për COVID-19 dhe zbuloi se 70% e tyre kishin ndjerë se nuk nuhasnin ose shijonin.

Nga ata, 60% vazhdonin të përjetonin probleme 52 ditë pasi ishin infektuar. Por ndërsa viruset e tjerë, të tillë si koronavirusët që shkaktojnë ftohjen e zakonshme, gjithashtu mund të çojnë në humbjen e erës.

Anosmia e Covid-19 është e pazakontë sepse ndodh menjëherë. “Humbja e erërave që kemi tradicionalisht me një ftohje të zakonshme, ndodh sepse zakonisht sepse kemi shumë mbingarkesë për shkak të rrufës dhe molekulat aktive të aromës nuk mund të arrijnë në majën e zgavrës së hundës. Por me COVID duket sikur diçka ndryshe po ndodh”, thotë Hayes.

Ndërsa kjo simptomë nis dhe rikuperohet, mund të çojë në një gjendje të çuditshme të njohur si parosmia, në të cilën aroma kthehet, por në një mënyrë të çuditshme të shtrembëruar.

Në një grup në Facebook, disa pacientë që shërohen nga Covid kanë raportuar se ushqimet e tyre të preferuara, vinin erë si peshk të ngordhur ose sikur në dhomën e tyre kishte erë myku.

Kelly thotë se ndërsa kjo mund të tingëllojë zbavitëse, mund të shkaktojë shqetësime të mëdha, pasi njerëzit madje mund të zbulojnë se partneri ose familja e tyre papritmas erë të neveritshme.

Shkencëtarët besojnë se kjo ndodh sepse neuronet e nuhatjes keq-lidhen me zonat e trurit përgjegjëse për erën pasi rigjenerohen, por ne nuk e kuptojmë pse disa njerëz e përjetojnë këtë simptomë më shumë se të tjerët.

“Parosmia është shpesh një shenjë e rimëkëmbjes. Do të ketë disa njerëz, të cilët, për fat të keq, kanë mbetur me shkallë të ndryshme të parosmisë, por kjo është e vështirë të përcaktohet”, thotë Jane Parker, një kimiste në departamentin e shkencave ushqimore dhe ushqyese të Universitetit të Reading, e cila po kryen një studim të parosmisë post-Covid . “Ne e dimë këtë nga raste të tjera post-infektive të parosmisë, por për parosmikën post-Covid, është shumë herët të flitet.”/lapsi/